Ćwiczenie mózgu przy użyciu komputera poprawiające szybkość przetwarzania informacji znacząco zmniejsza ryzyko rozwinięcia demencji – wyniki badania ACTIVE
Opublikowane: 27 października 2016 Filed under: Badania kliniczne, Choroby, Inne | Tags: choroba Alzheimera, demencja, ćwiczenia mózgu Dodaj komentarzObecnie dostępnych jest bardzo wiele stron i aplikacji, dzięki którym nasz mózg nie tylko ma lepiej pracować, ale także możemy uniknąć pogorszenia jego działania w starszym wieku i uniknięcia demencji czy nawet choroby Alzheimera. Oczywiście pojawia się pytanie, na ile używanie takich programów może (i w jakim stopniu) zmniejszyć ryzyko rozwinięcia się tych poważnych chorób. Wielu neurobiologów i psychologów zajmujących się tematyką funkcji poznawczych odpowiada na nie przecząco.
Tym tematem zajęli się także autorzy badania ACTIVE (Advanced Cognitive Training for Independent and Vital Elderly), którego wstępne wyniki po 10 latach obserwacji przedstawiono 24 lipca w Toronto, na Alzheimer’s Association International Conference (AAIC), największym światowym kongresie dotyczącym demencji i choroby Alzheimera. Po raz pierwszy wykazano pozytywne działanie takich ćwiczeń w dużym, randomizowanym badaniu.
W badaniu ACTIVE uczestniczyło około 3 tysiące zdrowych starszych osób (średni wiek 73,6 roku). Przez 5 tygodni uczestniczyły one w zajęciach z użyciem komputera. Jedna grupa wykonywała ćwiczenia mające poprawić pamięć, druga – umiejętność logicznego myślenia, a trzecia – szybkość przetwarzania informacji. Te ostatnie polegały na ćwiczeniu percepcji wzrokowej – badani mieli rozpoznać obiekt, który pojawiał się bardzo krótko na ekranie komputera, jednocześnie rozpoznając też obiekt pojawiający się na obwodzie pola widzenia. Trudność zadania była dostosowywana do postępów badanego.
Wszyscy badani ukończyli 10 trwających po godzinie sesji. Około połowa osób z każdej grupy uczestniczyła w sesjach przypominających (4 sesje po roku i po dwóch latach). Część badanych została włączona do grupy kontrolnej, czyli nieuczestniczącej w żadnych ćwiczeniach.
Okres obserwacji wynosił 10 lat. Najnowsze wyniki wskazują na to, że u osób z grupy ćwiczącej szybkość przetwarzania informacji stwierdzono 33% zmniejszenia ryzyka wystąpienia demencji czy pogorszenia funkcji poznawczych w porównaniu z osobami z grupy kontrolnej (wyniki istotne statystycznie, p=0,012). Co więcej, procent ten wzrósł aż do 48 w przypadku osób, które miały sesje przypominające. Twórcy badania uważają więc, że takie ćwiczenia powinni wykonywać wszyscy po ukończeniu 50. roku życia.
Ćwiczenie, które wykorzystywano w badaniu, jest także dostępne na stronie Brain HQ (ćwiczenie Double Decision).
Double Decision from BrainHQ by Posit Science on Vimeo.
Materiały graficzne: BrainHQ
CoaguChek INRange – lepsza kontrola INR
Opublikowane: 24 października 2016 Filed under: Choroby, Układ krążenia | Tags: INR, krzepliwość, nowe leki przeciwzakrzepowe, PT Dodaj komentarzPolska przoduje w europejskim niechlubnym rankingu odsetka mieszkańców umierających z powodu udaru mózgu. W pierwszym miesiącu po udarze życie traci 40 proc. chorych, a po roku – 60 proc., czyli dwukrotnie więcej niż w Europie Zachodniej i USA. Aż 70 proc. tych, którzy przeżyją, zostaje inwalidami. Te niepokojące statystyki może zmienić upowszechnienie profilaktyki i leczenia przeciwzakrzepowego.
Przewlekłe choroby zwiększające ryzyko powstawania skrzeplin trzeba leczyć niekiedy do końca życia. Głównymi wskazaniami do przewlekłego leczenia przeciwzakrzepowego są choroby serca, a jednym z najczęstszych schorzeń stwarzających ryzyko powstawania zakrzepów, a więc także zawału mięśnia sercowego czy udaru mózgu, jest przetrwałe lub napadowe migotanie przedsionków.
Przy stosowaniu doustnego leczenia przeciwzakrzepowego niezbędne jest regularne kontrolowanie czasu protrombinowego u pacjentów i współczynnika INR (International Normalized Ratio). Przypomnijmy, że im wyższy wskaźnik INR, tym mniejsza krzepliwość krwi, a jego wartość w przypadku leczenia przeciwzakrzepowego zaleca się utrzymywać w przedziale 2,0-3,0.
Wizyty w laboratorium są jednak uciążliwe dla pacjentów, więc nic dziwnego, że dużą popularnością cieszą się aparaty do mierzenia INR w domu. Badania wskazują też, że pacjenci, którzy mają lepszy kontakt ze swoimi lekarzami, lepiej stosują zasady konieczne, aby terapia przeciwzakrzepowa nie tylko była skuteczna, ale i bezpieczna. Firma Roche wprowadziła właśnie na europejski rynek CoaguChek INRange, pierwszy system do domowego oznaczania INR wyposażony w technologię Bleutooth, dzięki której lekarze mogą na bieżąco monitorować terapię. Urządzenie, tak jak poprzednie modele CoaguChek, działa podobnie jak glukometr. Do przeprowadzenia badania wystarczy kropla krwi kapilarnej pobranej w domu chorego przez niego samego z opuszka palca i zaledwie minuta, by uzyskać precyzyjny wynik, który równocześnie trafia bezpośrednio do kliniki. Jednocześnie pacjent otrzymuje informację, czy wynik mieści się w granicach wyznaczonych przez lekarza, czy też odbiega od normy. Odczytanie informacji ułatwia choremu kolorowy wyświetlacz. Dodatkowo użytkownik urządzenia przy każdym wyniku może dodać sześć notatek o tym, co działo się przed pomiarem, a mogło mieć wpływ na jego wynik. Można też zaprogramować alarmy informujące o zbliżającej się porze pomiaru krzepliwości, zażycia leków czy terminie wizyty u lekarza.
Materiał graficzny: Roche
Nowe urządzenie do głębokiej stymulacji mózgu z opcją bezprzewodową
Opublikowane: 17 października 2016 Filed under: Choroby, Inne | Tags: Choroba Parkinsona, Deep Brain Stimulation, Głęboka stymulacja mózgu Dodaj komentarzGłęboka stymulacja mózgu (Deep Brain Stimulation) to wciąż rozwijająca się technika neurochirurgiczna znajdująca coraz więcej zastosowań. Działanie systemu DBS polega na doprowadzaniu łagodnych impulsów elektrycznych do określonych obszarów mózgu w celu hamowania działania części odpowiedzialnych za występowanie objawów motorycznych. W skład systemu DBS wchodzi wszczepiany chirurgicznie neurostymulator i elektrody, które przekazują sygnał do mózgu. System DBS wykorzystuje się m.in. w leczeniu epilepsji i w tzw. psychochirurgii, czyli łagodzeniu objawów nerwicy natręctw, depresji czy agresji. Jego podstawowym zadaniem jest jednak pomoc osobom z samoistnym drżeniem, dystonią i chorobą Parkinsona. Tych ostatnich jest w Polsce aż 140 tys. Po 10 latach od zachorowania zdecydowana większość chorych znajduje się w fazie, w której pojawiają się objawy niepoddające się leczeniu dotychczas stosowanymi lekami.
Podczas implantowania systemu DBS pacjent jest przytomny i może wraz z lekarzami na bieżąco obserwować efekty zabiegu. Aby uzyskać maksymalną precyzję miejsca, w którym umieszcza się elektrodę, wykorzystywana jest rama stereotaktyczna. Po założeniu ramy wykonuje się tomografię, a obraz z niej jest nakładany na obraz z rezonansu magnetycznego. Rezonans daje obraz wysokiej jakości, a tomograf lepiej odwzorowuje odległości między poszczególnymi strukturami. Na tej podstawie ustala się miejsce, w którym jest umieszczana elektroda.
Na europejski rynek trafiło właśnie nowe zaawansowane technologicznie urządzenie do głębokiej stymulacji mózgu – St. Jude Medical Infinity DBS, pierwsze na rynku, którego oprogramowanie może być aktualizowane bezprzewodowo.
Zwykle systemy DBS dają lekarzowi ograniczoną możliwość precyzyjnego blokowania aktywności wybranych komórek mózgowych. St. Jude Medical Infinity DBS, dzięki wykorzystywaniu bardziej dokładnej elektrody, umożliwia dostosowanie terapii do potrzeb konkretnego pacjenta, jednocześnie unikając takiego stymulowania komórek, które mogłoby wywołać takie działania niepożądane, jak zaburzenia wzroku czy mowy.
Pacjenci, którzy mają wszczepiany system St. Jude Medical Infinity DBS, otrzymają także urządzenie Apple iPod Touch, umożliwiające im zarządzanie niektórymi ustawieniami stymulatora, a lekarz programuje urządzenie za pomocą iPada Mini podczas wizyt kontrolnych. Co ważne, system Infinity można unowocześniać, po prostu wygrywając bezprzewodowo nowe oprogramowanie bez potrzeby wykonywania kolejnej operacji.
Materiały graficzne: St. Jude Medical
Trak – urządzenie oceniające liczbę plemników w nasieniu
Opublikowane: 12 października 2016 Filed under: Choroby, Inne | Tags: badanie nasienia, bezpłodność, niepłodność Dodaj komentarzNa niepłodność, która została uznana przez Światową Organizację Zdrowia za chorobę społeczną, w Polsce cierpi nawet co piąta para. 40 proc. przyczyn niepłodności leży po stronie mężczyzn.
Najczęstszymi przyczynami niepłodności u mężczyzn jest obniżona liczba plemników w nasieniu, ich nieprawidłowa ruchliwość oraz zaburzenia budowy. Podstawową metodą oceny płodności mężczyzny jest badanie nasienia, zalecane, gdy parze po roku starań nie uda się zajść w ciążę. Badanie jest dla mężczyzn krępujące, ponieważ odbywa się często w laboratorium, a nasienie ma być dostarczone w konkretnym momencie, co budzi presję i powoduje dyskomfort pacjenta. Nasienie można wprawdzie oddać w warunkach domowych, ale powinno być dowiezione do laboratorium w przeciągu 60 minut i w odpowiedniej temperaturze. Ponadto badanie jest stosunkowo drogie, nierzadko należy je powtarzać, a do tego usługa dostępna jest jedynie w wyspecjalizowanych ośrodkach.
Nic więc dziwnego, że pojawiają się zestawy do badania nasienia w domu, czyli w komfortowych warunkach zwiększających intymność, a do tego w dogodnym, wybranym przez pacjenta momencie, bez pośpiechu.
Trak, urządzenie do pomiaru liczby plemników w nasieniu, otrzymało już akcept ze strony Amerykańskiej Agencji ds. Żywności i Leków (Food and Drug Administration, FDA) i będzie dostępne w sprzedaży od października 2016 r. Produkt formy Sandstone Diagnostics pozwala na szybkie przeprowadzenie badania w domu, bez konieczności pojawiania się pacjenta w laboratorium. Trzeba jednak pamiętać, że tak jak inne domowe zestawy do badania nasienia mierzy tylko znajdującą się w nim liczbę plemników, a nieprawidłowa liczba plemników nie jest jedyną przyczyną niepłodności mężczyzn.
Badanie polega na umieszczeniu kilku kropel nasienia w urządzeniu, które działa jak wirówka i obraca nasienie przy kontrolowanej prędkości przez ok. 6 minut. Oddzielony materiał trafia do zbiorniczka, w którym wykonywany jest odczyt. Im wyższy wskaźnik na białej kolumnie pomiaru, tym większa liczba plemników. Wskazywane są trzy grupy diagnostyczne: powyżej 55 milionów/ml – badana osoba nie powinna mieć problemów z zajściem w ciążę, między 15 a 55 milionów/ml – starania o ciążę mogą potrwać i poniżej 15 milionów/mililitr – wyniki mogą wskazywać na bezpłodność, co oczywiście należy skonsultować z lekarzem. Skala wyników opiera się na wytycznych Światowej Organizacji Zdrowia (WHO).
Do urządzenia zostanie dołączona aplikacja, w której będą umieszczane wyniki, ale także pojawią się informacje edukacyjne dotyczące powodów niepłodności oraz tego, jak trzeba postępować w przypadku jej wystąpienia.
Działanie urządzenia zostało też sprawdzone w badaniu klinicznym.
Więcej informacji: http://trakfertility.com/science-behind-trak/
Lumee Oxygen Sensing System – wszczepialny czujnik do określania utlenowania tkanek
Opublikowane: 10 października 2016 Filed under: Cukrzyca, Układ krążenia, Układ oddechowy | Tags: bezdech senny, choroby tętnic obwodowych, Cukrzyca, PAD, POChP Dodaj komentarzKiedy w styczniu na targach CES 2016 przedstawiciele firmy Profusa zaprezentowali prototyp wszczepianego pod skórę czujnika Lumee, służącego do określania stężenia różnych substancji w organizmie, spotkali się z bardzo dużym zainteresowaniem. Nic dziwnego, wiele wskazuje na to, że już niebawem urządzenia wszczepialne mogą zająć na rynku mocną pozycję obok bardzo popularnych obecnie urządzeń ubieralnych (ang. wearables), zwłaszcza w przypadku osób cierpiących na wymagające ciągłego monitorowania choroby przewlekłe.
Twórcy z Profusa nie ukrywają, że chociaż na razie nie udało im się osiągnąć głównego celu, czyli opracować czujnika służącego do określania stężenia glukozy w organizmie, to są zadowoleni ze swojego pierwszego produktu, Lumee Oxygen Sensing System, który obecnie czeka na akcept ze strony Amerykańskiej Agencji ds. Żywności i Leków – FDA i przyznanie znaku CE (w Europie ma być dostępny jeszcze w tym roku).
Lumee Oxygen Sensing System, czujnik służący do ciągłego określania utlenowania znajdujących się obok niego tkanek, ma być wykorzystywany przede wszystkim do monitorowania gojenia się ran, np. u osób z przewlekłymi owrzodzeniami żylnymi czy chorujących na cukrzycę. Czujnik przeznaczony jest także dla osób cierpiących na choroby tętnic obwodowych (peripheral artery disease, PAD).
Szacuje się, że PAD występuje u 202 milionów ludzi na świecie, w tym u 27 milionów w Europie i Ameryce Północnej. Jest to grupa chorób, których najczęstszą przyczyną jest miażdżyca i które przebiegają ze zwężeniem lub niedrożnością tętnic obwodowych, co w konsekwencji powoduje niedokrwienie kończyn dolnych. PAD na początku często przebiegają bezobjawowo (tylko u 10-15% chorych stwierdza się ból nóg podczas chodzenia, czyli chromanie przestankowe; innymi objawami mogą być marznięcie stóp, zaniki mięśniowe, zaniki owłosienia, trudno gojące się rany lub owrzodzenia). Chorzy narażeni są na wystąpienie zgorzeli (co może doprowadzić nawet do amputacji), należą także do grupy osób o zwiększonym ryzyku zgonu z powodu zawału mięśnia sercowego i udaru.
To, co może być pomocne w prowadzeniu leczenia PAD, to kontrola utlenienia tkanek zajętej kończyny. Jest to niezwykle istotne w procesie gojenia się ran, a także może uchronić pacjenta przed pogorszeniem się sprawności ruchowej czy rozwinięciem się zgorzeli.
Takie zadanie ma przed sobą Lumee Oxygen Sensing System. Lumee zbudowany jest z maleńkich bioczujników (3-5 mm), które umieszczane są pod skórą za pomocą igły, oraz czytnika optycznego.
Bioczujniki osadzone są na specjalnym hydrożelu, który przypomina materiał, z jakiego zrobione są soczewki kontaktowe, i nie wywołuje reakcji odrzucenia przez organizm. Hydrożel jest połączony z molekułą, która emituje fluorescencyjne światło zmieniające się w zależności od poziomu utlenowania tkanki. Czujnik optyczny, umieszczany na skórze, odczytuje sygnał fluorescencyjny i wysyła dane do smartfona. Co ważne, bioczujniki działają aż do dwóch lat i po tym czasie nie trzeba ich usuwać z organizmu.
Lumee jest urządzeniem, który ma duży potencjał nie tylko w opiece medycznej, ale również w obszarze badań klinicznych, a nawet wellness czy fitness. Jego twórcy pracują też nad dostosowaniem go do określania stężenia w organizmie innych substancji, takich jak kreatynina czy glukoza. Myślą również o wykorzystaniu urządzenia w monitorowaniu takich chorób, jak przewlekła obturacyjna choroba płuc (POChP) czy bezdech senny (OBS)
Materiały graficzne: Profusa
Nowe Zdrowie, czyli co się zmieni w aplikacji Health w iOS 10
Opublikowane: 9 października 2016 Filed under: Choroby, Fitness, Inne | Tags: Apple, dawcy narządów, iOS, transplantacje Dodaj komentarzJedną z aplikacji dodawanych do mobilnych produktów firmy Apple jest Health, swego rodzaju magazyn danych dotyczących zdrowia i wydolności fizycznej użytkowników, które zbierane są z różnych urządzeń (np. ubieralnych: opasek Fitbit czy Jawbone). W aplikacji można też zapisać dane na temat alergii, chorób, przyjmowanych leków czy grupy krwi. Informacje znajdujące się w takim Medical ID są dostępne z poziomu blokady ekranu i mogą być bardzo przydatne dla służb ratowniczych zajmujących się nieprzytomnym lub niemogącym kontaktować się pacjentem.
Jesienią pojawi się nowa wersja mobilnego systemu operacyjnego firmy Apple, iOS 10 (na razie dostępne są jej wersje przeznaczone dla developerów i wersje beta). Jej twórcy obiecują wiele zmian, ale nas oczywiście najbardziej interesują te, które zostaną wprowadzone do aplikacji Health.
Zacznijmy od mniejszego udoskonalenia. Taką zmianą będzie możliwość zgodzenia się na wysyłanie anonimowo swoich danych dotyczących zdrowia do Apple w celu ulepszenia pracy aplikacji.
Dużo większą zmianą jest natomiast dodanie do aplikacji opcji umożliwiającej Amerykanom proste i szybkie zgłoszenie się do the National Donate Life Registry i zostanie dawcą narządów i tkanek (informacja o dokonanym przez użytkownika wyborze zostanie także wyświetlona jako część Medical ID, można też ją wpisać, jeśli zarejestrowało się w inny sposób). W aplikacji umieszczone zostaną także informacje wyjaśniające, na czym polega zostanie dawcą organów i pomagające w podjęciu decyzji.
Nowa opcja w aplikacji Health to zmiana, z której są szczególnie dumni przedstawiciele Apple. Tim Cook, prezes Apple, przyznał, że nigdy nie zapomni, jak koszmarnie stresujące było dla Steve’a Jobsa czekanie w 2009 roku na przeszczep wątroby, i chciałby pomóc innym osobom zmagającym się z tym problemem.
W Stanach Zjednoczonych co godzinę umiera jedna osoba, którą mógłby uratować przeszczep. Niestety, narządów brakuje, a jeden dawca może uratować aż osiem żyć. Młodzi Amerykanie coraz rzadziej zgłaszają się na dawców narządów.
Co ciekawe, okazuje się, że w dużym stopniu na decyzję dotyczącą zostania dawcą narządów mają wpływ nie względy moralne czy religijne, ale… sposób, w jaki przeprowadzany jest sam proces zostawania dawcą (co np. przedstawił w swoich badaniach znany psycholog i behawiorysta ekonomiczny Dan Ariely, autor książki Potęga irracjonalności). Stany Zjednoczone są jednym z krajów, w których decyzję o zostaniu dawcą ogłasza się za pomocą tzw. wyrażenia zgody (czyli “opt in”). Najczęściej polega to na zgłoszeniu się do instytucji, która zbiera takie zgody. Metodą stosowaną w wielu innych krajach (w tym w Polsce, gdzie dawcą pośmiertnym może zostać każda osoba, która za życia nie wyraziła sprzeciwu w formie wpisu w Centralnym Rejestrze Sprzeciwów) jest “opt out” (czyli dawcą jest automatycznie każdy, kto nie zgłosił sprzeciwu). Różnicę, jaka związana jest z tymi dwoma metodami, najlepiej widać, gdy porównuje się liczbę osób chcących zostać dawcami w podobnych krajach, np. w Niemczech (“opt-in”) jest to 12% obywateli, a w Austrii (“opt-out”) aż 99,98%.
HoloAnatomy – rozszerzona rzeczywistość pomaga w nauce anatomii
Opublikowane: 8 października 2016 Filed under: Inne, Ogólne | Tags: anatomia, augmented reality, dla lekarza, dla studenta, rozszerzona rzeczywistość Dodaj komentarzKiedy wiele lat temu zaczynałam studia medyczne, doskonale zdawałam sobie sprawę z tego, że anatomia na pierwszym roku będzie dla mnie prawdziwym wyzwaniem. I to wcale nie z powodu ogromu materiału do opanowania. Niestety, nie mam w ogóle orientacji przestrzennej. To, co czytałam w książkach i oglądałam na dwuwymiarowych obrazkach, nie wystarczało mi zupełnie do wyobrażenia sobie, jak to wygląda na żywo. Pomocą były oczywiście zajęcia praktyczne, ale i tak wspominam ten czas jako wyjątkowo stresujący.
I chociaż studenci medycyny mają teraz już od dawna do dyspozycji komputerowe atlasy 3D, prawdziwa nadzieja na rewolucję w nauczaniu m.in. anatomii pojawiła się ostatnio wraz z nawiązaniem współpracy Cleveland Clinic, światowej sławy amerykańskiego ośrodka medycznego, z uniwersytetem Case Western Reserve, jednym z przodujących ośrodków rozwoju technologii, i stworzeniem aplikacji na gogle HoloLens (firmy Microsoft).
HoloLens to najgorętszy produkt ostatnich miesięcy, gogle rozszerzonej rzeczywistości (Augmented Reality, AR), która polega na łączeniu ze sobą obrazów prawdziwego świata z generowanymi za pomocą komputera. Ich twórcy podkreślają jednak, że jest to raczej rzeczywistość mieszana (Mixed Reality), ponieważ gogle nie tylko wyświetlają obraz, ale także rozpoznają kształty obiektów i ich głębię, dzięki czemu użytkownik widzi trójwymiarowe przedmioty, co więcej, może wchodzić z nimi w interakcje, ponieważ gogle rozpoznają jego gesty i głos.
Na razie HoloLens dostępne są w tzw. wersji developerskiej, czyli dla programistów. Firma Microsoft przygotowała także platformę Windows Holographic, dzięki którym inne firmy mogą przygotowywać aplikacje na gogle HoloLens. Skorzystali z tego właśnie Cleveland Clinic i Case Western Reserve. Dzięki aplikacji HoloAnatomy będzie można dokładnie zobaczyć, jak zbudowane jest ludzkie ciało, sprawdzić, jak poszczególne układy pracują ze sobą. Ponieważ urządzenie pozwala na odtwarzanie dźwięków, będzie można również słyszeć np. jak bije serce. Wykładowcy będą mogli także oznaczyć odpowiednie elementy (czyżbyśmy mieli się doczekać wirtualnych “szpilek”?).
Materiały zdjęciowe: Case Western Reserve
Body Cardio – waga mierząca prędkość fali tętna
Opublikowane: 7 października 2016 Filed under: Choroby, Cukrzyca, Układ krążenia | Tags: BMI, prędkość fali tętna, PWV, waga Dodaj komentarzPierwszy raz o bezprzewodowej wadze francuskiej firmy Withings pisaliśmy już w 2012 roku. Jej twórcy cały czas pracowali nad udoskonaleniem produktu, dzięki czemu na rynek trafiła właśnie najbardziej zaawansowana na świecie waga – Body Cardio. Oczywiście nie zaskakuje informacja, że waga pokazuje, ile ważymy, jakie jest nasze BMI oraz w jakim procencie nasz organizm składa się z tłuszczu, mięśni i wody. Nie dziwi także to, że waga wyświetla, jaki jest rytm naszego serca, a nawet to, jaka jest pogoda i temperatura na zewnątrz, a także synchronizuje się z urządzeniem do pomiaru aktywności, czy łączy bezprzewodowo ze smartfonem (dane wyświetlane są w aplikacji Health Mate: iOS, Android).
Tym, co wyróżnia Body Cardio od innych produktów tego typu, jest to, że mierzy ona także prędkość fali tętna (Pulse Wave Velocity, PWV). PWV, wskazująca na stopień elastyczności/sztywności dużych naczyń tętniczych, uznana jest za ważny parametr oceny ryzyka chorób układu krążenia i według wytycznych ESH/ESC jej określenie należy do badań zalecanych u chorych na nadciśnienie tętnicze.
Wartości PWV rosną wraz w wiekiem i są tym większe, im sztywniejsze są naczynia: u dzieci wynoszą 5–6 m/s, u osób w wieku 20–50: 7–9 m/s, a u osób po 50. roku życia do 12 m/s (uważa się, że jeśli PWV wynosi powyżej 12 m/s, to u pacjenta występują już zmiany w narządach wewnętrznych spowodowane nadciśnieniem tętniczym). Nieprawidłową PWV stwierdza się u osób starszych, z nadciśnieniem, hipercholesterolemią, cukrzycą typu 2 czy przewlekłą niewydolnością nerek, i świadczy ona o zwiększonym ryzyku zgonu z dowolnej przyczyny oraz z przyczyn sercowo-naczyniowych w tej grupie chorych. Co więcej, wskazuje także na zwiększone ryzyko wystąpienia choroby niedokrwiennej serca oraz udaru mózgu u osób zdrowych.
Za złoty standard w badaniach sztywności ściany aorty uważany jest pomiar PWV pomiędzy tętnicami szyjną i udową, i najczęściej przeprowadzany jest przy użyciu tonometru aplanacyjnego (rekonstrukcja fali ciśnienia aortalnego na podstawie fali tętna zarejestrowanej na obwodzie).
Waga Body Cardio ocenia PWV, obliczając czas przejścia fali tętna (Pulse Transit Time), czyli czas między wyrzutem krwi z aorty a dotarciem jej do stóp. Chociaż jej twórcy podkreślają, że nie jest to urządzenie medyczne, zlecili jednak przeprowadzenie badania oceniającego u 111 pacjentów dokładność pomiarów PWV przez wagę w porównaniu z aparatem wykorzystującym tonometrię aplanacyjną. Wyniki wskazały na porównywalną dokładność oznaczeń.
Materiały graficzne: Withings
eHealth Trends&Talks: raport nt. eZdrowia 2016
Opublikowane: 6 października 2016 Filed under: Poznaj mHealth | Tags: mHealth, Nowe Technologie, raporty, telemedycyna Dodaj komentarzTechnologie eZdrowia nabierają rozbędu – co raz trudniej jest odnaleźć się w nowych usług i rozwiązań. Stąd warto jest sięgać do raportów podsumowująch wydarzenia ostatnich miesięcy.
Właśnie pojawił się najnowszy raport eHealth Trends&Talks – to pierwsze anglojęzyczne opracowanie dotyczące polskiego rynku telemedycznego i eZdrowia. Wybór tematów niewątpliwie nie wyczerpuje tematu, ale jest autroski stąd tym bardziej warto jest zapoznać się z raportem. Do pobrania tu: Raport nt. eZdrowia.
Efektywny Lekarz 