IN-TIME: telemonitoring w niewydolności serca – dowody naukowe opublikowane w The Lancet
Opublikowane: 24 sierpnia 2014 Filed under: Badania kliniczne | Tags: Badania kliniczne, ICD, ICD/CRT, in-time, kardiologia, lancet, monitorowanie, niewydolność serca, redukcja śmiertelności, telemedycyna, telemonitoring, the lancet, urządzenia wszczepialne Dodaj komentarzCoraz więcej osób z niewydolnością serca ma wszczepiane kardiowertery-defibrylatory (ICD) i kardiowertery-defibrylatory z funkcją resynchronizacji serca (CRT-D), które wyposażone są w opcję monitorowania telemetrycznego. W sierpniowym numerze pisma Lancet opublikowano wyniki randomizowanego, kontrolowanego badania IN-TIME, w którym oceniano, czy dzięki takiemu postępowaniu zwiększa się przeżywalność chorych.
Badanie przeprowadzono w 36 szpitalach o III stopniu referencyjności w Australii, Europie i Izraelu. Zostali do niego włączeni pacjenci z przewlekłą niewydolnością serca (NYHA II i III), z frakcją wyrzutową lewej komory ≤ 35%, otrzymujący optymalne leczenie, bez utrwalonego migotania przedsionków i po niedawnym wszczepieniu ICD lub CRT-D. 664 pacjentów zostało przydzielonych losowo do grupy z telemonitoringiem (333 osób) lub do grupy objętej standardową kontrolą (331 osób). Pacjenci nie wiedzieli, w jakiej grupie się znajdują, chyba że musiano się z nimi skontaktować z powodu wyników otrzymanych w telemetrii. Średni wiek uczestników badania wynosił 65,5 lat, a średnia wartość frakcji wyrzutowej lewej komory 26%. 285 (43%) pacjentów miało niewydolność serca w klasie II wg NYHA, a 378 (57%) w klasie III. Większość pacjentów miała wszczepione kardiowertery-defibrylatory z funkcją resynchronizacji serca (390; 58,7%).
Okres obserwacji trwał rok. Pierwszorzędowy, złożony punkt końcowy składał się ze śmiertelności z jakiejkolwiek przyczyny, hospitalizacji z powodu pogorszenia niewydolności serca, zmiany w klasie NYHA i zmiany w samoocenie pacjentów.
Po roku obserwacji u 63 (18,9%) pacjentów w grupie z telemonitoringiem i 90 (27,2%) w grupie kontrolnej (p=0,013) stwierdzono pogorszenie w złożonym punkcie końcowym (OR 0,63; 95% CI 0,43-0,90). Podczas okresu obserwacji zmarło 10 pacjentów z grupy z telemonitoringiem i 27 z grupy kontrolnej.
Wykazano, że dzięki automatycznemu, codziennemu przesyłaniu danych z telemonitoringu śmiertelność pacjentów z niewydolnością serca zmniejszyła się o 50%, a ich stan kliniczny poprawił się o prawie 10%. Wydaje się, że było to spowodowane wczesnym wykryciem dzięki tej metodzie tachyarytmii przedsionkowych i komorowych.
Badanie to potwierdziło bardzo obiecujące wyniki uzyskane w badaniu dr Leslie Saxon, którego wyniki opublikowano w 2010 w piśmie Circulation. Włączono do niego dużo większą grupę pacjentów (100 000 osób), a okres obserwacji trwał rok i 5 lat.
Badanie było sponsorowane przez producenta urządzeń medycznych, firmę Biotronik.
Piśmiennictwo: Hindricks G, Taborsky M, Glikson M, et al. Implant-based multiparameter telemonitoring of patients with heart failure (IN-TIME): a randomised controlled trial. Lancet 2014;384(9943):583-90.
IN-TIME: redukcja śmiertelności u chorych z niewydolnością serca monitorowanych telemedycznie w domu
Opublikowane: 2 września 2013 Filed under: Badania kliniczne, Układ krążenia | Tags: AHF, Badania kliniczne, ESC2013, ICD, ICD/CRT, kardiologia, niewydolność serca, ostra niewydolność serca, redukcja śmiertelności, telemonitoring, urządzenia, urządzenia wszczepialne 1 komentarzPodczas kongresu Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego (Amsterdam, Holandia) przedstawiono wyniki badania IN-TIME, którego celem było znalezienie odpowiedzi na pytanie czy telemonitoring chorych z niewydolnością serca i implantowanym kardiowerterem-defibrylatorem przynosi daje przewagę nad tradycyjną opieką ambulatoryjną opartą na okresowych wizytach u kardiologa i lekarza rodzinnego.
Jak podkreślił prezentujący wyniki badania dr Gerhard Hindricks (Heart Center, Lipsk, Niemcy) bezpośrednia transmisja danych rejestrowanych przez urządzenie z domu pacjenta do lekarza prowadzącego pozwala na wcześniejsze wykrycie arytmii przedsionkowych i komorowych oraz wychwycenie niepokojących trendów w parametrach życiowych (np. aktywności fizycznej).
Badanie IN-TIME pokazało, że w obserwacji rocznej chorzy objęci telemonitoringiem mieli niższe ryzyko zaostrzenia niewydolności serca, poważnych powikłań sercowo-naczyniowych i zgonu.
Randomizacji i prospektywnej obserwacji poddano 664 chorych w średnim wieku 66+/-9 lat, z przewlekłą niewydolnością serca (NYHA II i III) i obniżoną frakcją wyrzutową lewej komory ≤35%. W grupie telemoniotowanej znalazło się 333 chorych vs 331 w grupie kontrolnej.
U większości chorych niewydolność serca miała etiologię niedokrwienną (69%), średnia frakcja wyrzutowa lewej komory wyniosła 26+/-6%, leczenie diuretyczne otrzymało 93% chorych, beta-adrenoliticzne 91% chorych, ACE inhibitory lub angatonistów receptora angiotenstyny 89% pacjentów.
Transmisja danych z urządzenia do ośrodka odbywała się codziennie o stałych porach (03:00 w nocy) oraz za każdym razem, gdy zarejestrowany został sygnał spełniający kryteria alarmu. W grupie telemonitorowanej w przypadku wykrycia nasilenia zaburzeń komorowych, tachyarytmii komorowych lub nadkomorowych, odpowiednia wiadomość była wysyłana do lekarza prowadzącego, który modyfikował leczenie.
W obserwacji 12-miesięcznej chorzy monitorowani konwencjonalnie mieli istotnie wyższe ryzyko zaostrzenia niewydolności serca (27,5% vs 18,9%, p<0,05) oraz ryzyko zgonu (8,7% vs 3,4%, p<0,01).
W komentarzach do badania dr Hindricks zwrócił uwagę, że trwają dokładne analizy czynników, które wpłynęły na uzyskane wyniki. Nadal pozostaje niejasne, które rodzaje danych determinują gorsze rokowanie i jakie interwencje ze strony lekarzy prowadzących pozwoliły na jego poprawę.
Hugo Campos: ePacjent, uczestnik rewolucji medycyny
Opublikowane: 2 czerwca 2013 Filed under: Układ krążenia | Tags: arytmia, dane medyczne, dla pacjenta, efektywność, ekg, ICD, kardiologia, kardiowerter-defibrylator, life-style, nagły zgon sercowy, NZK, prawo medyczne, Prywatna Praktyka, rewolucja medycyny, telemedycyna, urządzenia, utrata przytomności, VF Dodaj komentarzHugo Campos jest jedną na 500 osób, które chorują na kardiomiopatię przerostową. Kilka lat temu doznał utraty przytomności spowodowanej poważnymi zaburzeniami rytmu serca. W celu prewencji nagłego zgonu sercowego został mu wszczepiony kardiowerter-defibrylator – małe urządzenie połączone elektrodami z komorami serca, które stale monitoruje pracę jego serca, reaguje w razie potrzeby a przy tym nieustannie zbiera dziesiątki tysięcy bajtów danych na temat parametrów życiowych Hugo.
Pytanie do kogą należą te dane? Kto ma prawo je odczytywać? Kto może podejmować decyzje na ich podstawie?
Hugo jest przykładem pacjenta, który chce świadomie uczestniczyć w dbaniu o swoje zdrowie. Poniżej jego historia, przejmująca opowieść i obraz ePacjenta, który nie pozostaje bierny w obliczu rewolucji medycyny:
Historia Hugo Campos jest ilustracją zmian jakie mają miejsce w służbie zdrowia, w myśleniu o prawie do informacji i roli chorego w procesie leczenia. Opowieść na tyle wyrazista, że posłużyła jako motyw przewodni jednego z kursów Uniwersytetu w Stanford poświęconego mHealth:
Źródło: http://enspektos.com
Efektywny Lekarz 